در سال‌های اخیر تحرک بین‌المللی دانشجویان به عنوان یکی از شاخص‌های تنوع دانشگاهی، بین‌المللی شدن و منبع اصلی برای افزایش درآمد موسسات آموزش عالی در مقاصد اصلی دیده شده است. در این میان روند تحرک دانشجویان بین‌المللی مورد توجه دانشگاه‌ها، راهبران کسب و کار و دولت‌ها قرار گرفته است؛ نه به این دلیل که بستر جریان و پیشرفت ایده‌ها، تبادل تجربه و دستیابی به منافع مشترک در آن سوی مرزهاست؛ بلکه تامین کننده منافع ملی در کنار منافع مالی است.
در سال ۲۰۱۸ بیش از ۵.۵ میلیون دانشجو در خارج از کشور خود، در مقاطع مختلف تحصیلی مشغول به تحصیل بوده‌اند و تخمین زده می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ۱۰ میلیون نفر برسد. هر چند که همه‌گیری ویروس کرونا به عنوان یک شوک مقطعی، جابه‌جایی دانشجویان بین‌المللی را با کندی همراه کرد و موجب افت در ثبت‌نام‌های بین‌المللی و به تبع آن وارد شدن زیان مالی به دانشگاه‌هایی شد که وابستگی زیادی به دانشجویان بین‌المللی دارند؛ اما انتظار می‌رود که با عادی شدن اوضاع، روند جابه‌جایی دانشجویان بین‌المللی به مدار صعودی خود بازگردد. البته این احتمال وجود دارد که در کنار آموزش حضوری جابه‌جایی دانشجویان بین‌المللی با اشکال جدید و مختلفی از جمله آموزش آنلاین و جابه‌جایی مجازی ادامه پیدا کند و این تغییر صرفا به دوره همه‌گیری ویروس کرونا محدود نشود.
با شیوع ویروس کرونا آموزش عالی بین‌المللی نیز همانند سایر حوزه‌ها تحت تاثیر شدید قرار گرفت و موجب ایجاد تغییر و تحولاتی در نگرش‌های کنونی به آموزش عالی بین‌المللی شد. در طول دوره همه‌گیری، دانشجویان بین‌المللی از جمله گروه‌هایی بودند که در معرض بیشترین تاثیر از روند ویروس کرونا قرار گرفتند. تاثیر ویروس کرونا بر تحرک دانشجویان بین‌المللی و آموزش عالی جهانی را از منظر‌های گوناگونی می‌توان مورد بررسی قرار داد.
شاید مهمترین آثار همه‌گیری ویروس کرونا بر دانشجویان بین‌المللی را بتوان در اجبار دانشجویان برای بازگشت به کشور خودشان، تعطیلی برنامه‌های آموزشی، حرکت به سمت آموزش آنلاین و کاهش ثبت‌نام دانشجویان بین‌المللی و به تبع آن وارد شدن خسارت جبران‌ناپذیر به بخش آموزش بین‌الملل بسیاری از کشور‌ها خلاصه کرد.
